Trauma is als een stille fluistering die door ons leven echoot, onze overtuigingen, gedragingen en relaties vormgevend op manieren die we niet altijd herkennen. Vaak ontstaat het in momenten of situaties die we niet meer precies kunnen aanwijzen, verblijvend in de schaduwen van het geheugen, maar toch een diepgaande invloed uitoefenend op ons huidige zelf.

Stel je een kind voor dat de complexiteit van zijn wereld navigeert, geconfronteerd met ervaringen die zijn vermogen om ermee om te gaan overspoelen. Deze ervaringen, of het nu verwaarlozing, misbruik of verlies is, kunnen diep ingrijpen en de lens vormen waardoor dat kind zichzelf en de wereld om zich heen bekijkt.

Als kinderen zijn we als sponzen, alles om ons heen opzuigend, de boodschappen internaliserend die we ontvangen van verzorgers, leeftijdsgenoten en de samenleving in het algemeen. Wanneer deze boodschappen er een zijn van verwaarlozing, ontkrachting of schade, kunnen ze de zaden planten van wat psychologen "beperkte overtuigingen" noemen - diepgewortelde overtuigingen over onszelf en onze plek in de wereld.

Deze beperkte overtuigingen uiten zich vaak als zelfdestructief gedrag in de volwassenheid. We kunnen onszelf voortdurend op zoek vinden naar validatie van anderen, bang om onze eigen behoeften en grenzen te uiten. We kunnen worstelen met gevoelens van waardeloosheid of ontoereikendheid, ervan overtuigd dat we inherent gebrekkig of onbeminnelijk zijn. Deze overtuigingen kunnen onze relaties vergiftigen, patronen van zelfsabotage en emotionele onrust voeden.

Toch is er te midden van de duisternis van trauma en de nasleep ervan een sprankje hoop. Het begrijpen van de wortels van onze beperkte overtuigingen, kan de eerste stap zijn op weg naar genezing. Het realiseren dat we niet alleen zijn in onze worstelingen, dat veel anderen vergelijkbare wonden dragen, kan troost en solidariteit bieden. Door therapie, zelfreflectie en ondersteuning van anderen kunnen we beginnen deze overtuigingen uit te dagen, ze vervangend door gezondere, krachtiger verhalen.

Het is een reis vol ups en downs, wendingen en bochten, maar het is een reis die de moeite waard is. Door de impact van trauma op ons leven te erkennen, door onze beperkte overtuigingen rechtstreeks aan te pakken, kunnen we ons gevoel van eigenwaarde terugwinnen en de verhalen die we onszelf vertellen herschrijven. En door dat te doen, kunnen we een toekomst cultiveren die niet wordt gedefinieerd door de littekens uit het verleden, maar door de veerkracht van onze geesten.